– دهانه‌ی گشاده: لب‌های نرم و بی‌حاشیه، همچون ماهِ کامل بر بومِ شب.
– کفِ هلالی: انحنایی نرم که انگشتان را به نوازشِ رگه‌های چوب دعوت می‌کند.
– پوستِ ابریشمی: صیقلِ دست‌ساز، گرمای چوبِ گردو یا زیتون را زنده نگاه می‌دارد.
– وزنِ شاعرانه: سبک در دست، اما سنگین به‌اندازه‌ی خاطره‌ای قدیمی.
—
چرا این کاسه، جادویی است؟
– جادویِ تبدیل: چوبِ خام را به ظرفِ نور بدل می‌کند؛
اگر مرواریدی در آن بگذاری، گویی قطره‌ی شبنم در پیاله‌ای جنگلی است.
– یادآورِ سادگی: طعنه‌ای به ظروفِ پرزرق‌وبرقِ دنیای ماشین.
– تنفسِ چوب: بوی خاکِ جنگل را در اتاقِ خواب زنده می‌کند.
– میراثِ دست: هر خراشِ ریز روی بدنه، داستانِ صنعتگری را روایت می‌کند که آن را با نَفَس خود شکل داده.
—
در کجایِ زندگیِ مدرن جا می‌گیرد؟
– روی میزِ آرایش: نگهدارنده‌ی حلقه‌ها و گوشواره‌هایِ تنها.
– کنارِ پنجره‌ی آشپزخانه: مأمنِ دانه‌هایِ قهوه‌ی صبحگاهی.
– بر طاقچه‌ی کتابخانه: جایی برای ته‌مُشق‌هایِ عاشقانه.
– در کفِ دستِ کودک: جامِ خیال برای نوشیدنِ باران.
—
«کاش همیشه چیزهای کوچک را
در کاسه‌های چوبی بگذاریم؛
چون چوب می‌فهمد
که چگونه چیزهای بی‌قدر را
با رگه‌های طلایی‌اش
گران‌بها کند…»
—
دیدگاهها
پاک‌کردن فیلترهاهیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.